ای کـــــاش اعتـقـاد مــی توانســتم داشـت

وقتی به یــک نفـر, نه بیشــتر, بگــویم

"خیــلــــــی تنـــهایــم"

نه تنــها با لبهـایـش ٬با چشــمهایـش٬ باخطوط چهره اش

بلکــه حتــی

با خـونــــــش٬ با رگـهـا و مــویـرگــهایـش

به حرفـم نخــواهـد خــنـدیـد

ان وقـت به او می تواســـت گفت

تـنــهایی...

از شکـنـجه تحمـل ان که دوســت نمی داری و دوسـتـت دارد

از موریانه٬ تحقیــری که وجودت را می جود اما غرورت به تو اجازه سکــوت می دهـد

وحـشتـنـاکـــ تر است

توسط تیلور